Miłośnicy lasu i nie tylko – w dzisiejszym wpisie opowiadamy o sośnie, jej najpopularniejszych rodzajach, właściwościach i zastosowaniu. Miłej lektury!
SPIS TREŚCI |
Zacznijmy od podstaw, czyli od najbardziej znanych rodzajów sosny, które można spotkać nie tylko w lasach, ale także w przydomowych ogródkach czy przestrzeniach miejskich.
Sosna zwyczajna, zwana także pospolitą, to jeden z najpopularniejszych gatunków tego drzewa. Sosnę pospolitą spotkamy przede wszystkim w mieszanych lasach. Jej drewno wykorzystuje się w budownictwie i jako materiał konstrukcyjny w stolarce czy meblarce. Żywica natomiast znajduje zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym, wyrobie kosmetyków czy produkcji wyrobów papierowych. Sosnę zwyczajną rozpoznacie po prostym, równym i długim (do 45 m) pniu oraz parasolowatej lub stożkowej koronie.
Sosna czarna to drzewko o smukłej i stożkowatej koronie, która wraz z wiekiem drzewa może stawać się bardziej nieregularna. Dojrzałe drzewo osiąga wysokość do 50 m. Igły sosny czarnej są sztywne i ostro zakończone, pozostają na drzewie od 3 do 4 lat. Dobrze sprawdza się w większych ogrodach.
Sosny niskie to często odmiany najpopularniejszych sosen. Charakteryzują się zwartym, krzaczastym lub kulistym pokrojem i osiągają maksymalną wysokość po 10 latach – jedynie 1,5 m. To czyni je jednak idealną ozdobą mniejszych ogrodów. Jeżeli planujesz zaaranżować ogród w stylu leśnym, nie zapomnij o igliwiu!
Stożkowaty, z biegiem czasu zamieniający się w jajowaty kształt, czyli sosna limba. Często spotyka się ją w obszarach miejskich. Ten gatunek drzewka rośnie stosunkowo wolno, niektóre gatunki dorastają do 2 m, ale dobrze czuje się niemal w każdych warunkach.
Młode drzewka sosny wejmutki wyglądem przypominają puchaty krzaczek. Igły są cienkie, ale za to wyróżniają się intensywnym zapachem. W naturze wejmutka osiąga wysokość nawet 30 m, a w odmianach ogrodowych – ok. 15 m.
Kosodrzewina, czyli sosna górska, w naturze jest drzewkiem objętym ochroną, ale dla wielbicieli przydomowych ogrodów mamy dobrą wiadomość – istnieją odmiany ogrodowe. Kosodrzewina dorasta maksymalnie do 3 metrów, ale zdarza się, że niektóre odmiany charakteryzują się o wiele mniejszą wysokością, np. 60 cm. Preferuje stanowisko słoneczne i jest tolerancyjna, jeśli chodzi o rodzaj gleby.
Prozdrowotne właściwości sosny czczono już w starożytnej Grecji i Rzymie. Uważano ją wówczas za drzewo posiadające moc przywracania sił witalnych. Dziś właściwości tego drzewa doceniamy przede wszystkim za sprawą cennych składników, takich jak olejki eteryczne, sole mineralne, garbniki i flawonoidy.
Preparaty na bazie sosny pomagają przy chorobach górnych dróg oddechowych, takich jak nieżyt nosa, przeziębienie, zapalenie zatok, zapalenie oskrzeli czy ból gardła. W zależności od części sosny możemy wybrać preparat o właściwościach przeciwbakteryjnych, wykrztuśnych i rozkurczowych (za nie odpowiadają pączki i pędy sosny) lub antyseptycznych i przeciwzapalnych (olejek sosnowy).
Olejek sosnowy znakomicie wpływa także na układ nerwowy – nie tylko dodaje energii, ale pobudza i przeciwdziała zmęczeniu. Kolejny cenny specyfik to dziegieć powstały na bazie kory sosny, który jest niezwykle pomocny w łagodzeniu objawów chorób skóry, przede wszystkim łuszczycy i łojotoku.
Igły sosny to także wspaniały surowiec wykorzystywany w kuchni. Dzięki nim przygotujesz pyszną herbatę, syrop lub olejek. Jak? Sprawdź nasze przepisy!
Herbata z igieł sosny świetnie sprawdzi się przy wszelkich infekcjach dróg oddechowych. Jak przygotować taki napar?
Wyjątkowy smak gwarantowany!
Przełom kwietnia i maja to najlepszy czas na zbieranie pędów do syropu sosnowego. Oto jak go przyrządzić:
W przypadku olejku sosnowego postępujemy podobnie jak przy produkcji syropu: