Burza. Trzy siostry. Tom 2

“BO MOŻEMY STRACIĆ WSZYSTKO, ALE NIE MOŻEMY STRACIĆ SIEBIE”.

Czy trudne dzieciństwo może być wytłumaczeniem dla wszelkich podłości, gdy dorośniesz?

Dorastanie to praca nie tylko nad przyszłością, lecz także nad przeszłością.

Po wyjątkowo tajemniczym zakończeniu pierwszej części przygód sióstr Sawa dosłownie zacierałam ręce na myśl o dalszym ciągu i jedyne, co byłam w stanie z siebie wydobyć po przeczytaniu pierwszych kilku zdań było WOW. Po prostu mnie zamurowało.

Witold , który poprzednio wydawał się być dla dziewczyn kołem ratunkowym wyjechał bez słowa wyjaśnienia, a to z kim się spotkał zszokowało mnie na dobre pięć minut.

Po powrocie do Koniecpolski mężczyzna wydaje się być zupełnie odmieniony a do swoich przyjaciółek i ukochanej odnosił się tak chłodno, że przez jakiś czas miałam ogromną ochotę go zamordować.

W trakcie trwania lektury moje odczucia uległy zmianie i to dość radykalnej , a tego co stało się jego udziałem nie życzę naprawdę nikomu.

Nieoczekiwanie dla niego samego znajduje jednak sojusznika w Bartku Świerczewskim , byłym policjancie u którego zatrzymało się rodzeństwo.

Nie tylko Daniela i Witek mają kłopoty.

Dorota szybko odkrywa ,że aktorstwo to nie tylko duże pieniądze. Poznaje bowiem ciemną stronę show -biznesu i zawodu , który niegdyś wykonywała jej matka.

Za to najmłodsza z tego grona-Dominika wreszcie rozkwita, a gdy po jednym wyjątkowo groźnym zdarzeniu na jej drodze pojawia się równie pokiereszowany przez los Gabriel jej serce zaczyna szybciej bić.

Do głosu dochodzą bowiem emocje, których nastolatka nigdy wcześniej nie zaznała.

To była naprawdę fenomenalna wciągająca i przepełniona emocjami historia, która nie pozwalała się odłożyć.

Pani Kasia po raz kolejny umiejętnie łączy wątki romantyczne i kryminalne poruszając ważne tematy takie jak różne oblicza przemocy, konflikty moralne czy poszukiwanie życiowej drogi.

To było coś pięknego i śmiało mogę stwierdzić, że Trzy siostry trafiają do grona moich ulubionych serii .

Liczę też na to że w finałowej odsłonie cyklu Daniela, Dorota i Dominika odnajdą swoje szczęście 😍

“BO MOŻEMY STRACIĆ WSZYSTKO, ALE NIE MOŻEMY STRACIĆ SIEBIE”.

Burza jest drugą częścią trylogii “Trzy siostry”. Miałam względem niej wysokie oczekiwania, zważywszy na fakt, źe tom I bardzo mi się podobał. Nie do końca jestem przekonana co do tej części… tak jak lubię książki autorki ta zupełnie mi nie podeszła. Trochę przekombinowana… zdarzyło mi się ją odłożyć bo momentami zachowania bohaterów strasznie mnie irytowały, a akcja jakoś mi się dłużyła.

Ciężko mi ją ocenić. Bo podobała mi się, ale i miała swoje za uszami. Obyczajówka, z którą miło spędzicie czas, ale np. ja osobiście niewiele już pamiętam z tej historii. Zupełnie wszystko mi wyleciało. No może poza sekretem Witolda- który był dla mnie nielogiczny i głównie on sprawił, że ocena jest niższa bo nie lubię takich “nierealnych” rzeczy w książkach, a tym bardziej w obyczajówkach. Z plusów większa czcionka, krótkie rozdziały, przyjemne pióro autorki.

Nie robię tak, ale w tym przypadku jednak zrezygnuję i nie sięgnę po ostatni tom, bo trochę mnie ta książka wymęczyła.

Podsumowując, jeśli lubisz obyczajówki, z wątkiem rodzinnym, w którym pojawia się mnóstwo tajemnic i sekretów, do tego szukasz lektury przy której możesz się “odmóżdżyć” (w pozytywnym tego słowa znaczeniu) to ta książka powinna ci się spodobać.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.