Damaged

Bailey zyskała rodzinę, miłość, ale i nieproszonych wrogów… Mimo wszystko próbuje się odnaleźć w nowym życiu, chce wyjść na prostą, ale nie jest to takie proste jak się wydaje skoro ktoś depcze jej po piętach i czeka na jej upadek…

Poprzednia część podobała mi się troszkę bardziej, ale to pewnie z tego względu, że relacja Bailey i Kashtona dopiero się klarowała. Tutaj ta relacja stała się strasznie monotonna bo teoretycznie wszystko zaczyna i kończy się na seksie. Brakuje tych przepychanek słownych, jakichś spontanicznych akcji, więcej romantyzmu.

Tak jak w poprzednim tomie zachwalałam postać Kashtona tak tutaj podtrzymuje, bo chociażby dzięki niemu pojawiła się postać jego dziadka, który ciągle coś miesza i spiskuje, to dzięki niemu coś w tej książce się dzieje. A dzieje się sporo… i będzie jeszcze więcej (ccciiii!).

„ - Kocham Cię. Wiesz jak bardzo?

- Jak bardzo?

- Tak bardzo, że czasem mnie to zadziwia. A czasami…

- A czasami?

- A czasami przeraża”.

W ogóle z tego co widziałam to nie tylko ja mam wrażenie, że tutaj czegoś zabrakło. Ale nie jest to minus, po prostu nie czytało się jej tak szybko jak części pierwszej. Ale dalej uważam ją za dobrą.

Jak tak teraz o tym myślę… to może ona specjalnie była tak spokojnie napisana- bo to co nas czeka w trzeciej części wbije nas w fotel i pozamiata? Bo zakończenie tej części, oj… będzie zamieszanie! Czekam, czekam!